Judoclub Bocholt
start     nieuws     folder     geschiedenis     clubgeschiedenis     waar & wanneer     foto's     activiteiten     contact

De geschiedenis van judoclub Bocholt in een notedop

In den beginne...

Het idee voor een judoclub in Bocholt kwam van Jos Col, nadat hij onder de indruk was geraakt van de schoonheid van het judo, door een demonstratie op het strand van de judoclub van Oostende.

Hij had natuurlijk ook enkele medestichters, waaronder Steensels Mathieu, Brands Frans, Simons Marcel, Dreesen Guy, die even gepassioneerd waren door deze sport als hem.


'Zagemeelmatten'

In de zomer die volgde op de stichting van de club, was ik bij Jos Col op bezoek geweest, en hij vroeg mij natuurlijk of ik niet eens kwam meedoen. Zo'n verzoek kon ik natuurlijk niet weigeren, en voor ik het besefte had ik de smaak te pakken.
Het moet gezegd dat de omstandigheden toen nogal primitief waren, we oefenden toen nog in een zaal die ons door de familie Dreesen ter beschikking werd gesteld, vooraan in de Heuvelstraat in Bocholt.
De 'luxe' van matten kenden wij toen nog niet. Onze 'matten' bestonden uit zagemeel - ons geleverd door de familie Daemen - met daarover een zeil, waar bovendien talloze naden in zaten, die ons al even talloze keren onze tenen deden verstuiken.
We trainden binnen, maar hadden geen verwarming zoals dat nu het geval is.
In die tijd hadden we enkel een houtstoof aan het uiteinde van de zaal die regelmatig bijgevuld moest worden. In de winter moest er dus hard getraind worden om het warm te krijgen.


De harde kern (letterlijk & figuurlijk)

Als trainer Bauwens van Leopoldsburg kwam, letten we extra goed op, zodat we zeker niets te misten. We kregen de kennis van het judo slechts met mondjesmaat toebedeeld. Kwestie van als trainer niet te vlug te gaan.
Het gevolg was, dat toen wij oranje waren, wij onze eerste klem aangeleerd kregen, namelijk Ude-Garami, oftewel armverdraaiing.
Deze ene techniek nam een ganse les in beslag. De redenering in die tijd was, dat het serieus pijn moest doen, voordat je echt kon zeggen dat de klem zat.
Het gevolg was, dat zelfs na twee weken onze armen nog pijn deden.
Niet iedereen was bereid om zoveel pijn te leiden, en verschillende mensen dropen het dan ook af. Het gevolg was dat we op het einde overbleven met een harde kern van drie leden.


Limburgs Kampioenschap gaf bekendheid

De ommekeer in mijn beoefening van het judo, kwam er toen ik, zonder mijn toestemming, en buiten mijn weten, door Jos Col ingeschreven werd voor de Limburgse Kampioenschap. Hij kende mij blijkbaar goed genoeg om te weten dat ik toch niet zou weigeren. Ik bereidde mij zo goed mogelijk voor op de kampioenschap.
Dit kampioenschap ging door in Diepenbeek. In die tijd begonnen de wedstrijden 's middags, en duurde het tot middernacht voordat de finales gespeeld werden. Aangezien ik alle 7 de wedstrijden die ik die dag gevochten had, met ippon - 10 punten - had gewonnen, moest ik de finale spelen, die ik ook met ippon won.
Bovendien was het in die tijd ook nog eens zo, dat er geen gewichtscategorieën bestonden, wat dus betekende dat ik met mijn 75 kilogram verschillende tegenstanders moest verslaan die zwaarder waren dan mij.
De titel op het Limburgse kampioenschap zorgde ervoor dat het judo in Bocholt aan bekendheid won, en we werden zelfs op het gemeentehuis ontvangen. Vanaf 1967 ging het bergopwaarts met het judo in Bocholt, en kregen we de beschikking over 18 tatami's, van Japans rijststro. Ook niet echt zacht, maar al een hele verbetering ten opzichte van het zagemeel met een zeil erover.
Wij verhuisden in die periode ook naar de turnzaal van de landbouwschool, wat ook een stap vooruit was qua comfort, aangezien hier wél centrale verwarming was.


De jaren '70

Helaas verongelukte onze stichter en voorzitter Jos Col in 1974. Als oudste van de overgebleven groep mensen, werd mij gevraagd het voorzitterschap op te nemen, wat ik toen ook gedaan heb.
Mijn eerste doel was toen, om de meest ervaren judoka's, te helpen bij de voorbereiding op zwarte gordel, en zo te zorgen dat zij slaagden voor hun examens. Die inzet werd beloond, toen wij in 1977 met drieën zwarte gordel werden. Daarna was het de bedoeling om mensen van de club zelf te hebben, die training konden geven, aangezien een groot deel van de uitgaven in die tijd aan trainers buiten de club werd besteed. Ik ben dan in 1978 in Hasselt de A.B.O.-cursus gaan volgen, met succes. Daarna zijn wij met ons drieën de trainer - B cursus gaan volgen in Herentals. Bij het eindexamen op 26 januari 1979 had judoclub Bocholt dus in één klap drie gediplomeerde lesgevers.
Onze judozaal was toen al boven de eetzaal van de gemeenteschool.


Sporthal Bocholt

Men was in die tijd ook bezig aan de huidige sporthal, waar wij reeds lange tijd voor geijverd hadden. Deze sporthal werd geopend in 1980. Weer was dit een stap verder, aangezien er vanaf nu een aparte zaal was voor de gevechtssporten.
Daardoor moesten we niet telkens vóór elke les de matten leggen.
Het was in datzelfde jaar dat we de toenmalige olympische kampioen Robert Vandewalle naar Bocholt lieten komen. Er werd toen ook een demonstratie gegeven waar zo'n 150 judoka's van verschillende clubs aan deelnamen.


Goeie matten & goeie judoka's!

In 1981 kregen we nieuwe judomatten, die opgevuld waren met een zeer lichte kunststof mouch. Vallen op deze matten was al veel aangenamer, en bovendien was het met deze matten mogelijk een reglementaire wedstrijdmat te maken, zodat we de judoka's konden voorbereiden op de wedstrijden. Dit zorgde ervoor dat de judoka's op tactisch, als zowel op technisch vlak veel konden bijleren.
De resultaten van deze verbetering lieten niet lang op zich wachten, want, het moet gezegd, onze judoka's haalden op competitievlak mooie resultaten. Zo werd Jan Schoofs 4 keer Limburgs kampioen en won in 1989 voor de eerste keer een van onze vrouwelijke judoka's, namelijk Myriam Col, het Limburgse kampioenschap.


En nu...?

Schrijf persoonlijk mee aan onze clubgeschiedenis, check je agenda voor onze trainingen (bekijk onze agenda) en contacteer ons (contactpagina).

© Judoclub Bocholt 2006 - 2015  |  alle rechten voorbehouden  |